Muurisolatie (2)

augustus 2016

De jongste medewerker van het isolatiebedrijf was duidelijk geen held. Ik kon het hem niet kwalijk nemen. Met tegenzin kroop hij door het gat onder het kruipluik. "Ik zit vast", hoorden we even later vanuit de grond. Zelf zagen we alleen nog maar een paar schoppende benen.

Zijn collega - een veteraan met een grijze snor - had er ook niet veel zin in. Maar hij kon het verbergen achter zijn minachting voor de jongeman, die zich inmiddels uit het gat geworsteld had. "Ik ben te breed," probeerde deze zich nog te verontschuldigen, "ik pas er niet langs met mijn schouders." Minachtend zwijgend pakte zijn collega de boorhamer uit zijn handen. Hij deed het zelf wel. Zijn lange lijf wurmde zich flexibel door het gat, zijn voeten verdwenen uit het zicht. Even later wist iedereen in het pand dat hij zijn bestemming had bereikt. Een donderend geluid deed alles trillen.

Binnen korte tijd was het voorbij. De jongeman haalde geleidelijk het snoer van de boorhamer naar buiten, zoals het hem geleerd was. Even later hees de grijsaard zich uit het gat. Gezamenlijk maakten we het luik dicht en verwijderden de pionnen voor de toegangsdeur. Het was tijd voor koffie aan de keukentafel.

De kleine ingreep van de man met de boorhamer had grote gevolgen. De weeë geur die ons bij het kruipluik tegemoet kwam verdween. Wie het kruipluik opende, werd niet langer geconfronteerd met wit uitgeslagen spinnen, maar gewoon met de watermeter. De expert (zie Muurisolatie 1) had gelijk gehad. Het huis kon weer ademen.

vorige volgende

gerelateerde berichten: IC - Muurisolatie (1)