Randstadsgroen
april 2016
Soms, als het heel stil is, hoor ik vanaf mijn werkplek de lokroep van de sirenen: "grutt - ow - grutt - ow - grutt". Vandaag laat ik me verleiden. Als ik dan toch naar de supermarkt moet, kan dat ook via een omweg.
Ik ben de bebouwde kom nog niet uit, of ik hoor de schrille kreet van een scholekster. Twee exemplaren lijken maar wat rond te lummelen in de groenstrook waar de buurt normaal z'n honden uitlaat. Even later rijd ik door waterrijk gebied, waar de ene rietzanger de ander probeert te overschreeuwen. De rietstengels zijn nog niet veel meer dan dunne staken, en toch zijn de bruine zangertjes bijna niet te zien. De jonge gansjes zijn nog wel zichtbaar in het korte gras. Net als ieder jaar verbaast het me weer hoeveel er zijn geboren. Waar blijven die straks allemaal? Als ik de hoek omga, zie ik een lepelaar in het water staan, zijn kuifje zwevend in de wind. Het is misschien raar, maar hij brengt een glimlach op mijn gezicht.Ik mag dan een kleinestadsbewoner zijn, een beetje groen in mijn omgeving doet me goed. Gelukkig woon en werk ik in een deel van de Randstad waar dat groen letterlijk om de hoek te vinden is. Natuurlijk gaat er regelmatig een vliegtuig over, natuurlijk zijn spoor- en snelwegen nooit helemaal uit het zicht. Maar de herinnering aan de stoïcijnse blik van een reiger of aan de capriolen van stuntvliegende kieviten maakt mijn gang door de supermarkt net een beetje aangenamer.
Als dat niet kleingeestig is?
gerelateerde berichten: Radio - Ode aan de heermoes - mijn stekkie