Knots
oktober 2016
Zijn clowns eng? Hun witte gezicht en hun overdreven rode, onbeweeglijke mond zou angstaanjagend zijn. Mijn kinderangsten richtten zich eerder op een personage van de vaderlandse tv. Ik was bang voor de intens roze tante Til.
Het bejaarde echtpaar in de serie stond me duidelijker voor de geest. De oude man liep eeuwig te mopperen: "Johánnaaaa", zeurde hij met nasale stem. Johanna bleef vriendelijk tegen hem. Haar goedmoedige "ouwe zemelaar" klonk in mijn kinderoren niet kwaadaardig. Haar schommelstoel vond ik zelfs wel interessant: die hadden mijn eigen oma's niet.
De persoon die me tot in mijn dromen achtervolgde - helaas niet op een prettige manier - was tante Til. Roze jurk, donkere roze bril, donkerrode haren en 'een beetje artistiekerig'. "Een kloddertje roze hiiiiier. En een kloddertje roze daaaaaer", zong ze met geaffecteerde stem. Een dame die haar dagen doorbracht met schilderen en zingen: erg bedreigend klinkt het niet. Wat maakte tante Til zo eng?
Het was die mond. Een donkerroze geverfde mond. Soms werkte ze haar lippen even bij met de schilderskwast in haar hand. Anders dan bij een clown was haar mond niet onbeweeglijk. Integendeel: hij wrong zich in de vreemdste bochten. Tante articuleerde duidelijk, zullen we maar zeggen. De beweeglijke donkerroze streep gaf de artistieke Til iets boos en onverzettelijks.
Misschien is het dus de schuld van tante Til dat ik niets begrijp van de knalkleurige lippenstift-mode. Vooral mooie jonge vrouwen verven hun lippen tot een boze, rode scheur. Willen ze iemand afschrikken - de vrouw als killer vamp? Hmm, de killer vamp. Misschien een idee voor mensen die liever niet als horrorclown naar een Halloweenfeestje willen?
gerelateerde berichten: Stemmige omgeving - Draaideurloket